Wstęp:
W 1821 roku rozpoczęło się powstanie greckie. Objęło ono również Peloponez. Tradycja głosi, że to biskup Germanos z Patras zatknął 25 marca flagę Grecką dając tym samym znak do walki o niepodległość. Na wieść o walkach w Grecji pospieszyli jej na pomoc ochotnicy z całej Europy. W 1824 r. zmarł na malarię w Meolongi poeta Lord George Byron, który przybył do Grecji, aby wspomóc jej ruchy wyzwoleńcze.Turcja usiłowała zdławić powstanie, wspomagając się Muchamedem Ali, tureckim namiestnikiem w Europie, który podbił Kretę, opanował Pelopponez i zdobył Ateny. Głośnym echem po całej Europie odbiła się rzeź w Mesolongi. Ten port rybacki w zachodniej Grecji stał się strategicznym miejscem podczas powstania. W czasie oblężenia tego miasta w latach 1825-1826 głód i brak amunicji uniemożliwiły dalszą obronę. Po nieudanej próbie wydostania się z oblężenia, garstka obrońców wysadziła się w powietrze. Pozostałą ludność wymordowali żołnierze tureccy. Przegrana Turcji w wojnie z Rosją w 1829 r. zmusiła sułtana do udzielenia Grecji szerokiej autonomii, kończąc tym samym powstanie. Głową państwa greckiego, jeszcze oficjalnie nieuznawanego, został Ioanis Kapodistrias, dyplomata o europejskiej sławie, były minister spraw zagranicznych w carskiej Rosji. Pierwszą stolicą wolnej Grecji na kilka lat został w Nafplio na Peloponezie. W 1830 r., w protokole Londyńskim, oficjalnie ogłoszono niepodległość Grecji.
Pomnik Filelenów w Kościele Przemienienia Pańskiego w Nafplio:
W naszym kościele znajduje się pomnik Filelenów – ludzi którzy polegli w wojnie o wyzwolenie Grecji. Pomnik znajduje się wewnątrz portalu wejściowego świątyni. Zbudowano go na wzór greckiej świątyni która jest charakterystyczną cechą pomników grobowych. Pomnik zbudował oficer napoleoński August Hilarion Touret. Walczył po stronie Greckiej w różnych miejscach. Przeżył wojnę i zmarł w Atenach w 1857 roku. Pomnik budował również bawarski rzeźbiarz Christian Seigel zmarł w Grecji w pierwszym roku panowania króla Ottona. Pomnik jest wykonany z drewna ( sosna) i pomalowany na ciemny, prawie czarny kolor. Na szczycie pomnika znajduje się herb i korona króla Otto, wbite w krzyż wojowników. Cztery filary i szczyt przypominają starożytną świątynię. Dlaczego pomnik jest wykonany z drewna? Marmur był przecież przecież często używany i był tańszy niż drewno. Szybka dostępność i krótszy czas budowy przemawiają za wykorzystaniem drewna. Pomnik musiał być szybko ukończony ponieważ król Otto ogłosił swoja wizytę w Nafplio . Przybył 8 maja 1847 roku. Król Otto nadał również nazwę temu kościołowi Przemienienie Pańskie. Nawiązując do przemiany państwa Greckiego po odzyskaniu niepodległości. Król był obecny ze swoją żoną i księciem Maksymilianem. Białymi literami na szczycie napisano po francusku: A LA MEMOIRE DES PHILHELLENES MORTS POUR LINDEPENDANCE. Na kolumnach nazwiska 280–ciu poległych Philhejeńczyków. Miejsca śmierci zaznaczono na czerwono.
Philehelenczyk to grecki przyjaciel. W przemówieniu parlamentarnym w maju 1854 roku Gregoris Tertsetis powiedział: „Phillheleńczyk to człowiek, który nie urodził się w Grecji ziemi, czyli jest dzieckiem obcego narodu, czy to angielskim, niemieckim, hiszpańskim, włoskim, czy amerykański, obce plemię które przybyło do greckiego kraju, naraziło się na niebezpieczeństwa w greckich fortecach, aby walczyć i pomóc greckim chrześcijanom, cieszyć się wolnością i niezależnością”.
Historia Kościoła katolickiego w Nafplio sięga czasów panowania frankońskiego pełnił wówczas funkcje klasztoru katolickiego kobiet w batalionie Frankonii. Kościół do dzisiaj nazywany przez mieszkanców „Frankokklisa”, co znaczy kościół Frankoński. W dzisiejszej Grecji słowem „frank” jest nazywany mieszkaniec europy środkowej.
Kościół ma bogatą historię architektury. Na przemian pełnił funkcję kościoła dla Wenecjan i meczetu dla Turków. Kiedy Nafplio znajdowało się pod panowaniem tureckim, wdowa Aga – Paszy Fatme, odrestaurowała zniszczony kościół, ku pamięci jej męża. Widok kościoła przypomina meczet. Kościół ma kształt kwadratu, mierząc z każdego wewnętrznego boku osiem i pół metra. Wychodząc z Kościoła znajdujemy po prawej stronie wejście do krypty, a po lewej stronie na narożniku kościoła znajduje się podstawa minaretu. Wewnątrz kościoła są dwa marmurowe grobowce wraz ze znajdującymi się na nich napisami. Ponadto na terenie kościoła są tez dwa inne napisy: jeden który jest uszkodzony i jest nieczytelny na zewnątrz nad wejściem, a drugi nad żelazną bramą w języku włoskim i greckim: „Kościół i plebania Łacińskich katolików’. Na lewej zewnętrznej ścianie kościoła znajdziemy kolejny napis w języku włoskim wykonany na płycie upamiętniającej poświęcenie kościoła. W czasach króla Ottona w 1839 roku mieszkało w mieście około 300 katolików. Nie mieli oni swojego własnego kościoła. Delegat apostolski Jego eminencja Vlangi starał się o przywrócenie świątyni katolikom. Wysiłki jego zostały wynagrodzone i w czerwcu 1839 roku przybył, aby przejąć meczet . Ostatecznie król Otto osobiście przydzielił budynek katolikom z Nafplion w 1839 roku. W 1840 roku został przeprowadzony remont kościoła i poświęcony przez ojca Francisa Koukoulasa. Kościół jest pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego ( Metamorfofosi tou Sotiros). Nazwę tę nadał sam król Otto co oznacza przemiana Grecji po wyzwoleniu kraju spod rządów Turcji. Zachowała się krypta z wczesnych czasów weneckiego klasztoru. Dzisiaj tam znajdują się kości żołnierzy którzy walczyli o wolność Grecji. Kościół jest doskonałym przykładem architektury osmańskiej z początku 19 wieku. Po tym jak Greccy bojownicy o wolność zdobyli Nafplion w 1822 roku został usunięty minaret, podobnie jak we wszystkich innych meczetach.
Francuski król Luis Philipe podarował kopię świętej rodziny Raphaela Santi dla koscioła w Nafplio w 1843 roku.
